બેડ વેટિંગને નિશાચર એન્યુરેસિસ તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે અને પાંચ વર્ષ કે તેથી વધુ વયના બાળકોમાં પથારીમાં ભીનાશ તરીકે વ્યાખ્યાયિત કરવામાં આવે છે, જેમાં ઓછામાં ઓછા ત્રણ મહિનાના સમયગાળામાં દર અઠવાડિયે ઓછામાં ઓછા એક કે બે એપિસોડ હોય છે. સાત વર્ષ સુધીના બાળકો સામાન્ય રીતે આ સ્થિતિમાંથી મોટા થાય છે અને તેમને સારવારની જરૂર પડતી નથી; જો કે 8 વર્ષથી વધુ ઉંમરના બાળકો નિશાચર એન્યુરેસિસ ધરાવતા હોય તેમને સામાન્ય રીતે સામાજિક અકળામણ ટાળવા અને શૈક્ષણિક કામગીરી પર પ્રતિકૂળ અસર ન થાય તે માટે સારવારની જરૂર પડે છે.
પથારીમાં ભીનાશ માટે આયુર્વેદિક હર્બલ ટ્રીટમેન્ટનો હેતુ સ્થિતિના જાણીતા કારણની સારવાર તેમજ કોઈપણ જાણીતા કારણો અથવા ફાળો આપતા પરિબળોની સારવાર કરવાનો છે જે સ્થિતિને કાયમી અથવા વધુ વકરી શકે છે. આયુર્વેદિક હર્બલ દવાઓ કે જે પેશાબની મૂત્રાશય સંબંધિત ચેતાસ્નાયુ પ્રવૃત્તિ પર ચોક્કસ અસર કરે છે તેનો ઉપયોગ અસરગ્રસ્ત બાળકમાં મૂત્રાશયના સ્ફિન્ક્ટરનું સારું નિયંત્રણ લાવવા માટે બે થી ચાર મહિનાના સમયગાળા માટે કરવામાં આવે છે. આ દવાઓ મૂત્રાશયના સ્નાયુઓના સ્વરને સુધારે છે તેમજ મૂત્રાશયના સ્ફિન્ક્ટર પર ધીમે ધીમે સ્વૈચ્છિક નિયંત્રણ લાવે છે.
ભય, અસ્વસ્થતા અને ગુંડાગીરી, રેગિંગ અને દુરુપયોગ જેવી સામાજિક બિમારીઓ જેવા મનોવૈજ્ઞાનિક પરિબળોની તપાસ કરવી પણ એટલી જ મહત્વપૂર્ણ છે, કારણ કે પથારીમાં ભીનાશ આ પરિસ્થિતિઓના પરિણામ સ્વરૂપે ઉદ્દભવી શકે છે. અન્ય તબીબી પરિસ્થિતિઓ જેવી કે ક્રોનિક કબજિયાત, વારંવાર થતા ઝાડા અને કૃમિનો ઉપદ્રવ પણ પથારીમાં ભીનાશમાં ફાળો આપી શકે છે. આવા તમામ સહયોગી પરિબળોને યોગ્ય સારવાર તેમજ કાઉન્સેલિંગની જરૂર છે.
નિશાચર એન્યુરેસિસ ધરાવતા મોટાભાગના બાળકોને લગભગ બે થી ચાર મહિના સુધી નિયમિત સારવારની જરૂર હોય છે, ત્યારબાદ દવાઓની માત્રા તેમજ આવર્તન ધીમે ધીમે ઘટાડી શકાય છે અને પછી બીજા કે બે મહિનામાં સંપૂર્ણપણે બંધ કરી શકાય છે, જેથી સ્થિતિનું પુનરાવર્તન અટકાવી શકાય. આ સ્થિતિથી પીડિત લગભગ તમામ બાળકો નિયમિત આયુર્વેદિક હર્બલ સારવારથી સંપૂર્ણ સ્વસ્થ થઈ જાય છે.
આયુર્વેદિક હર્બલ સારવાર, હર્બલ દવાઓ, નિશાચર એન્યુરેસિસ, પથારીમાં ભીનાશ